می‌توانید از محتویات این باکس بگذرید و یک‌راست به سراغ نوشته اصلی بروید. قبل از خرید اشتراک وفاداری، مزایای آن را از طریق این پیوند مشاهده کنید. لطفا تنها بعد از خواندن «مزایای خرید اشتراک» اقدام به خرید کنید.
یک سری از حافظه‌های بلند مدت به صورتی در مغز ما موجودند که ما به صورت خودآگاه نسبت به آن‌ها آگاهی داریم. در طرف دیگر حافظه‌هایی نیز وجود دارند که ما بدون نیاز به آگاهی از آن‌ها، مهارت‌هایی را بر پایه‌شان شکل داده‌ایم. مثلا رانندگی یا دوچرخه‌سواری. به این‌ها، حافظه‌های پروسیجرال (Procedural) می‌گویند. اینکه آیا معادل مناسبی در فارسی برای آن داریم یا خیر را خبر ندارم ولی برای توضیح بیشتر می‌توانم اضافه کنم که حافظه‌های پروسیجرل به روند و طرز انجام عملی اشاره دارد.
حافظه‌های پروسیجرل از طریق یادگیری عملی یا تکرار مداوم یک فعالیت پیچیده ذخیره می‌شوند. این حافظه زمانی به بازدهی کافی می‌رسد که تمام سیستم عصبی مرتبط با آن فعالیت به کارکرد درست و خودکاری برای انجام آن عمل برسد. این نوع حافظه‌ها برای توسعه‌ی تمام فعالیت‌های حرکتی و شناختی لازمند.
مثل همان دوچرخه‌سواری یا پوشیدن یک کت. البته ما وارد جزئیات این حافظه نمی‌شویم چرا که دانستنش می‌تواند کار شما را در انجام آن کارها سخت کند.
در پایان خلاصه‌ای را از آنچه که از حافظه تا به اینجا یاد گرفتیم مرور کنیم. حافظه‌ی کوتاه‌مدت، سریع است ولی به راحتی دستکاری و البته محو می‌شود. حافظه‌ی بلندمدت، پایا، همیشگی و پرظرفیت است. به همین خاطر است که اتفاق خنده‌داری که در مدرسه می‌افتد برای همیشه به خاطرتان می‌ماند (حافظه‌ی بلندمدت) ولی ممکن است برای کاری وارد اتاقی شوید، اما فراموش کنید که چرا پا به آن اتاق گذاشتید (حافظه‌ی کوتاه مدت)
البته کار ما با حافظه تمام نشده پس محکم سر جایتان بنشینید.
|
|
||
|
|
|
|
اینقدر خوشم اومد که کتابش را از اینترنت دریافت کردم
من خودم جذب سادگی و در عین حال پرمغز بودن کتاب شدم.