قانون ۴۰ درصد

گاگینز از قانون ۴۰ درصدی می‌گوید و من می‌خواهم توضیح مختصری در خصوص آن بدهم.

وقتی شما تمام تلاشتان را می‌کنید و احساس می‌کنید به انتهای ظرفیت‌تان رسیدید، تازه ۴۰ درصد از توانایی‌های خود را به نمایش گذاشته‌اید و ۶۰ درصد دیگر در منبع، ذخیره دارید. زدن به دلِ آن ۶۰ درصد به یک فاکتور بستگی دارد: توان تحمل درد!

البته گاگینز هشدار می‌دهد که درست است ما خیلی بیشتر از ظرفیت ظاهری، توان داریم ولی نه می‌توانید و نه تلاش کنید که یک دفعه از ۴۰ درصد به ۱۰۰ درصد برسید که به خودتان آسیب می‌زنید. بالفعل کردنِ این پتانسیل نهفته، به مرور و ذره ذره امکانپذیر است.

ولی آیا حرف‌های گاگینز که بیشتر تجربیات شخصی‌اش است به کار همه می‌آید؟ پاسخ تقریبا برای همه مثبت است. برای ذهن ما، این بدن تمام آن چیزی است که او را در محیط اطراف جابجا می‌کند، پس مثل یک مادر خیلی مهربان، لازم است چهار چشمی مراقبش باشد. چه کار می‌کند؟ محدودیت‌های ذهنی برای جلوگیری از آسیب دیدن جسم حقه‌ی اوست.

همین چند هفته‌ی پیش من یکی از این محدودیت‌های ذهنی را شکستم. معمولا در یک بازه‌ی زمانی خاص سی و خُرده‌ای شنا می‌زدم. یک روز با خودم گفتم امروز باید پنجاه تا بزنم. من با چهل شنا تقریبا مثل جنازه کف زمین پهن می‌شدم، حالا می‌خواهم پنجاه تا شنا برم؟ میشه؟ حقیقتش این است که شد و پنجاه و سه شنا در یک ست رفتم. البته مُردم!

لازم است که تحمل ذهن و جسم را به مرور افزایش دهید. هفت هشت ماه پیش، بیست شنا در آن بازه زمانی نهایت توان من بود و احتمالا در آن زمان با پنجاه شنا آسیب جدی به بدن می‌زنم، ولی همان بدن، به مرور به جایی رسیده که احتمالا اگر فشار کافی به آن بیاورم تا هفتاد شنا در یک نشست را می‌تواند انجام دهد. کلید اصلی، پشتکار و پیشرویِ گام به گام است. هر روز کمی از نقطه‌ی آسایش خارج شدم و هنوز هم این کار ادامه داره.