چرا عکس‌هایی که از من گرفته می‌شود را دوست ندارم؟
سوال بالا که از جانب یکی از کاربران Quora پرسیده شده بود، احتمالا پرسش خیلی از ماست؟ چرا تقریبا تمام عکس‌هایی که از من گرفته می‌شود را دوست ندارم؟ و اما محبوب‌ترین پاسخ در کورا چه چیزی می‌گفت.
به این پدیده «Mere-Exposure Effect» می‌گویند. حالا این اصطلاح یعنی‌چه؟ شاید بشود آن را «تاثیرِ کم در معرض دید بودن» نامید. توضیح می‌دهم تا بهتر متوجه شوید. به دو تصویر زیر از مارلین مونرو نگاه کنید.
حالا تصویر در آیینه:
عجیب نیست؟
ما عادت داریم که در آیینه به خودمان نگاه کنیم و به آن تصویر و ویژگی‌های آن آشناایم و ترجیحش می‌دهیم. در اصل ما با چیزی که آشنا به نظر برسد بیشتر احساس راحتی می‌کنیم.
زمانی که یک عکس خانوادگی را می‌بینید، همه‌ی افراد در عکس همانی‌اند که باید باشند و چیز عجیبی در عکس نیست، مگر عکس شما که درست قرینه‌ی آن چیزی‌ست که در آیینه می‌بینید.
انتظاری که مغز ما از تصویر ما دارد، در عکس برآورده نمی‌شود و در نتیجه آن عکس به دل ما نمی‌نشیند. شاید بهترین کار این است که مرتب از خودمان سلفی بگیریم که کم‌کم به تصویر قرینه نشده‌ی خودمان هم عادت کنیم.
شاید سوال شود که چرا از غریبه‌ها در عکس بدمان نمی‌آید؟ چهره‌های آن‌ها هم که کاملا ناآشناست و قاعدتا نباید مورد توجه ما قرار بگیرند؟
ممکن است به این خاطر باشد که شما در تصویر خود، از خودتان یک انتظار خاصی دارید در صورتی که برای یک غریبه این انتظار اصلا ایجاد نشده!
