چطور بهتر یاد بگیریم | 12 | نکاتی پیرامون یادگیری و قدم‌های اول

در این پست دو مصاحبه‌ی آخر هفته‌ی اول را قرار می‌دهیم و از فردا، به سراغ هفته‌ی دوم دوره‌ی «چطور بهتر یاد بگیریم» می‌رویم. در این دو مصاحبه پیرامون نکاتی در خصوص یادگیری و قدم‌های اول در مسیر، و همچنین خلاقیت صحبت می‌شود.

از مصاحبه‌شونده سوال می‌شود که نظرش را در خصوص خلاقیت بیان کند:

ارزش حل کردن مساله‌ای که پیشتر حل شده، به ساختن مسیرهای عصبی درست در مغز شماست. تا زمانی‌که مساله‌ای را حل نکنید، در اصل مغزتان را ورزش نداده‌اید و مسیرهای خاص عصبی نیز در آن تشکیل نخواهد شد. به هر حال حل یک مساله‌ای که قبلا حل شده، حس رضایتمندی را با خودش به همراه دارد. به عبارت ساده‌تر، سعی کنید که مساله‌های حل شده را به جای مرور و روخوانی، خودتان مرحله به مرحله حل کنید.

و اما در خصوص نگرانی‌هایی که در طی مسیر با آن مواجه می‌شویم:

رهبری، قدرتِ پوشش دادن احساساتی‌ست که وحشت را تداعی می‌کنند. ما باید به جای اینکه مدام به این فکر کنیم که چه اتفاقی در این رخداد پیش خواهد آمد، بایستی قبول کنیم که تجربه کردنْ هزینه و سختی دارد و پا پیش بگذاریم و پس نکشیم. این کار همیشه دشوار بوده است. بایستی خودمان را به نگاه کنجکاو و مشتاق مجهز کنیم؛ تا در خصوص حل مشکلات و گذشتن از کمبودها انرژی کافی برای پیشرفت داشته باشیم. دیدن تصویر کلی و از بالا باعث می‌شود که بهتر تصمیم بگیریم. برخی می‌گویند که تغییرات از مقابله با همین دردسرها آغاز می‌شود در نتیجه لازم است که خودمان را برای رویارویی با این ناملایمات آماده کنیم. یکی از این ناملایمات، انتقادات تنگ‌نظرانه به حرکتی‌ست که هنوز درست آن را یاد نگرفته‌ایم و در ابتدای مسیریم.

و اما در خصوص «خلاقیت» و «همچنین محبوب نبودن» مصاحبه‌شونده می‌گوید که لازمه‌ی خلاقیت، پذیرش تجربیات جدید است. البته این مساله‌ی واضحی‌ست. افرادی که کمتر موافقت می‌کنند معمولا چهره‌ای ناخوشایند از خود می‌سازند و البته خلاقیت بیشتری از خودشان نشان می‌دهند. به عبارتی کسانی که همرنگ جماعت نمی‌شوند و سعی می‌کنند که همه چیز را به چالش بکشند، در این دسته قرار می‌گیرد. پُرملاحظه بودن صفت خوب و شایسته‌ایست ولی برای مبارزه با رسم رایج، و رسیدن به راهکار تازه، شاید لازم است که گاهی در نگاه دیگران آن فرد بی‌آزار و خوش برخورد و پرملاحظه نباشیم و مخالفت کنیم.

اما راه موثر یادگیری چیست؟

دریافت اطلاعات از کلمات (جزئیات) و تصاویر یکی از راه‌های موثر در یادگیری‌ست. آمد و شد بین این دو سبک دریافت اطلاعات مهم است. شما بایستی جزئیات را ببینید همانگونه که تصویر را از بالا نیز مشاهده می‌کنید؛ و دائم بین جزئیات و تصویر بالا جابجا شوید تا به خوبی یاد بگیرید.

و اما در خصوص حالت‌های دیفیوس و متمرکز مصاحبه‌شونده می‌گوید: به عنوان یک ویراستار، حالت دیفیوس را برای زمانی که می‌خواهم شروع به نوشتن چیزی کنم مناسب می‌دانم و حالت متمرکز را برای زمان‌هایی که قرار است متنی را ویرایش کنم. شما در یک خوردرو نمی‌توانید که دو راننده داشته باشید. برای زمان‌هایی که به خلاقیت نیاز دارید (مثلا شروع نوشتن) به حالت دیفیوس بروید و برای حالت‌هایی که به دقت و بررسی موشکافانه نیاز دارید به حالت متمرکز (مثلا برای ویرایش یک نوشته).

برای شروع نوشتن از یک کاغذ A4 به صورت افقی استفاده کنید. ایده‌ی اصلی را وسط کاغذ بکشید و سعی کنید با یک ذهن باز هر چیزی که به مغزتان خطور می‌کند را دور تا دور آن ایده‌ی اولیه بنویسید و ارتباطی بینشان برقرار کنید. حالا چرا کاغذ را به صورت افقی بگیریم؟ به این خاطر که به مغزتان نشانه‌ای خاص می‌فرستد.

وقتی شما یک کاغذ را به صورت افقی می‌گیرید، مغز شما فضای باز سمت راست به چپ را فضای لازم برای پیاده کردن ایده‌ها می‌داند و با حالتی بازتر، خودش را بر روی کاغذ تخلیه می‌کند. در صورتی که در حالت عمودی، مغز نحوه‌ی قرار گرفتن کاغذ را به نوشتن لیست و جزئیات تعبیر و خلاقیت را تا حدودی فدا می‌کند.

به خاطر داشته باشید که ویرایش در حین نوشتن را فراموش کنید. اولین قدم برای نوشتن، آزاد گذاشتن ذهن بدون تمرکز بر روی جزئیاتی مثل غلط‌های املایی‌ست.